श्लोक 9 . 20

त्रैविद्या: शब्द म्हणजे साम, यजुः आणि ऋग्र हे तीन वेद होय. ज्या ब्राह्मणाने या तीन वेदांचे अध्ययन केले आहे त्याला त्रिवेदी असे म्हटले जाते. या तिन्ही वेदांचे ज्याला ज्ञान आहे त्याला समाजामध्ये सन्माननीय मानले जाते. दुर्दैवाने अनेक मोठमोठ्या वैदिक विद्वानांना वेदाध्ययन करण्यामागचा अंतिम उद्देश माहीत नाही म्हणून या ठिकाणी श्रीकृष्ण सांगत आहेत की, त्रिवेदींचे ध्येय म्हणजे मीच आहे. वास्तविक त्रिवेदी विद्वान हे श्रीकृष्णांच्या चरणकमलांचा आश्रय घेतात आणि भगवंतांना संतुष्ट करण्यासाठी शुद्ध भगवद्भक्तीमध्ये युक्त होतात. भक्तियोगाचा प्रारंभ हरेकृष्ण मंत्राच्या जपाने आणि त्याचबरोबर श्रीकृष्णांना तत्वतः जाणण्याचा प्रयत्न करण्याने होतो. दुर्दैवाने केवळ वेदाध्ययन करण्याच्या दृष्टीने वेदांचा अभ्यास करणारे विद्यार्थी चंद्र आणि इंद्रासारख्या देवतांप्रीत्यर्थ यज्ञ करण्यामध्ये आसक्त होतात. अशा प्रयत्नांद्वारे देवोपासक हे निश्चितच कनिष्ठ प्राकृतिक गुणांतून मुक्त होतात आणि त्यामुळे असे लोक महर्लोक, जनलोक, तपोलोक इत्यादी उच्चतर लोकांप्रत उन्नत होतात. जो अशा लोकामध्ये वास करतो त्याला या पृथ्वीपेक्षा लक्ष लक्ष पटीने अधिक श्रेष्ठ दर्जाचे इंद्रियभोग करता येतो.