श्लोक 17.26 -27

प्रशस्ते कर्मणि अर्थात नियत कर्तव्य हे शब्द वेदांमध्ये सांगण्यात आलेल्या संस्कारांचे निर्देशक आहेत. मनुष्यावर गर्भधारणेपासून ते मृत्यूपर्यंत असे संस्कार केले जातात. जीवाच्या अंतिम मोक्षप्राप्तीसाठी असे संस्कार अंगीकारले जातात. अशा सर्व संस्कारांमध्ये मनुष्याने ॐ तत् सत्‌ या मंत्राचे उच्चारण करावे असे सांगण्यात आले आहे. सद-भावे आणि साधु-भावे हे शब्द दिव्य स्थितींचे निर्देशक आहेत. कृष्णभावनाभावित कर्म करणे यालाच सत्व असे म्हणतात आणि ज्याला कृष्णभावनाभावित कर्माचे पूर्ण ज्ञान आहे त्याला साधु असे म्हणतात. श्रीमद्भागवतात (३.२५.२५) सांगण्यात आले आहे की, भक्तांच्या संगतीत दिव्य ज्ञानाचा पूर्णपणे उलगडा होतो. या संदर्भात ‘सताम् प्रसंगात' हे शब्द योजिलेले आहेत. सत्संगाशिवाय दिव्य ज्ञानाची प्राप्ती होऊ शकत नाही. व्यक्तीला दीक्षा देताना किंवा यज्ञोपवीत धारण करताना ॐ तत् सत् हे शब्द उच्चारले जातात. त्याचप्रमाणे सर्व प्रकारच्या यज्ञांचे उद्दिष्ट ॐ तत् सतू हेच असते. ततू अर्थियमू म्हणजे परब्रह्माचे प्रतिनिधित्व करणा-या सर्व गोष्टींची सेवा करणे, उदाहरणार्थ, भगवंतांच्या मंदिरामध्ये स्वयंपाक करणे अथवा साहाय्य करणे किंवा भगवंतांच्या गुणगौरवांची गाथा प्रसारित करणे. याप्रमाणे सर्व कर्माची परिपूर्णता करण्यासाठी ॐ तत् सत् या शब्दांचा विविध प्रकारे उपयोग केला जातो.