श्लोक 4 . 1

‘‘त्रेतायुगाच्या प्रारंभी भगवंतांशी असणाऱ्या संबंधाविषयीचे हे विज्ञान विवस्वानाने मनूला सांगितले. मानवजातीचा जनक मनू याने हे विज्ञान आपला पुत्र व पृथ्वीचा अधिपती महाराज इक्ष्वाकूला प्रदान केले आणि महाराज इक्ष्वाकू हे प्रभू श्रीरामचंद्र अवतीर्ण झालेल्या रघुवंशाचा पूर्वज होते.’’ म्हणून महाराज इक्ष्वाकूच्या काळापासून भगवद्गीता मानवी समाजामध्ये अस्तित्वात आहे.

4,32,000 वर्षे चालणाऱ्या वर्तमान कलियुगातील नुकतीच पाच हजार वर्षे संपली आहेत. यापूर्वी द्वापार युग (8,00,000 वर्षे) होते आणि द्वापार युगापूर्वी त्रेतायुग (1,20,000 वर्षे) होते. याप्रमाणे सुमारे 2,005,000 वर्षांपूर्वी मनूने भगवद्गीता आपला पुत्र आणि शिष्य, पृथ्वीलोकाचा अधिपती महाराज इक्ष्वाकूला सांगितली. वर्तमान मनूचे आयुष्य सुमारे 3,05,300,000 इतकी वर्षे आहे आणि त्यापैकी 1,20,400,000 वर्षे व्यतीत झाली आहेत. भगवंतांनी आपला शिष्य सूर्यदेव विवस्वान याला मनूच्या जन्मापूर्वी गीता सांगितली हे मान्य केल्यास सर्वसाधारणणे निदान 1,20,400,000 वर्षांपूर्वी गीता सांगण्यात आली आणि मानवी समाजात गीता 20,00,000 वर्षांपासून अस्तित्वात आहे. पाच हजार वर्षांपूर्वी भगवंतांनी अर्जुनाला पुन्हा गीता सांगितली प्रत्यक्ष गीता आणि गीतेचे प्रवक्ते श्रीकृष्ण यांच्या मतानुसार हे गीतेच्या इतिहासाचे स्थूल अनुमान आहे. सूर्यदेव विवस्वनाला गीता सांगण्यात आली, कारण तो क्षत्रिय तसेच सर्व सूर्यवंशी क्षत्रियांचा जनकही आहे. भगवद्गीता ही वेदांप्रमाणेच आहे आणि गीता ही भगवंतांनी सांगितली असल्यामुळे गीतेतील ज्ञान अपौरूषेय आहे. ज्याप्रमाणे मानवी भाष्यावाचून वेदांचा स्वीकार जसा आहे तसा केला जातो त्याचप्रमाणे गीतेचाही स्वीकार मानवी मताशिवाय केला पाहिजे. वादविवाद करणारे भौतिकवादी आपल्या मताप्रमाणे गीतेवर तर्क करतील; परंतु त्यांच्या तर्कांना ‘भगवद्गीता-जशी आहे तशी’ असे म्हणता येणार नाही. म्हणून भगवद्गीतेचा गुरुशिष्य परंपरेद्वारे जसा आहे तसा स्वीकार केला पाहिजे आणि या ठिकाणी सांगण्यात आले आहे की, भगवंतांनी गीता सूर्यदेवाला सांगितली, सूर्यदेवाने आपला पुत्र मनूला आणि मनूने आपला पुत्र इक्ष्वाकूला सांगितली.