श्लोक 10 . 8

ज्या विद्वानाने वेदांचे पूर्णपणे अध्ययन केले आहे आणि श्री चैतन्य महाप्रभूसारख्या प्रमाणित अधिका-यांकडून ज्ञान प्राप्त केले आहे तसेच ही शिकवण कशी आचरणात आणावी हे ज्याने जाणले आहे तोच श्रीकृष्ण हे आध्यात्मिक आणि भौतिक या दोन्ही जगतांचे उत्पत्तिकर्ता कसे असू शकतात हे जाणू शकतो. हे पूर्णपणे जाणल्यामुळे तो भगवद्भक्तीमध्ये निश्चयाने दृढ होतो. मूर्खाद्वारे अथवा निरर्थक भाष्यांमुळे तो कधीच विचलित होऊ शकत नाही. सर्व वेद स्वीकार करतात की, श्रीकृष्ण हेच ब्रह्मदेव, शंकर आणि इतर सर्व देवतांचे उगमस्थान आहेत. अथर्व वेदांमध्ये (गोपाल तापनी उपनिषद् १.२४) म्हटले आहे की, यो ब्रह्माण विदधाति पूर्वी यो वै वेदां गापयति स्म कृष्ण:- 'श्रीकृष्णांनीच प्रारंभी ब्रह्मदेवाला वेद प्रदान केले आणि त्यांनीच गतकाळात वेदाचा प्रसार केला.'नंतर पुन्हा नारायण उपनिषदात (१)सांगितले आहे की, अथ पुरुषो ह वै नारायणोऽकामयत प्रजा: सृजेयेति- ‘‘ त्यांनतर भगवान नारायणांनी जीवांना उत्पन्न करण्याची इच्छा केली.' त्यामध्ये पुढे म्हटले आहे की, नारायणाद् ब्रह्मा जायते नारायणाद्‌ प्रजापति: प्रजायते, नारयणाद् इन्द्रो जायते। नारायणदष्टौ वसवो जायन्ते, नारायणादेकादश रुद्रा जायन्ते नारायणद्द्वादशादित्य:- 'नारायणांपासून ब्रह्मादेवाचा जन्म झाला आणि नारायणपासूनच प्रजापतींचीही उत्पत्ती झाली. नारायणांपासूनच इंद्र, आठ वसू, अकरा रुद्र आणि बारा आदित्य यांचा जन्म झाला आहे.'नारायण हे श्रीकृष्णांचेच विस्तारित रूप आहे.

त्याच वेदामध्ये म्हटले आहे की, ब्रह्मण्यी देवकीपुत्रः देवकी पुत्र कृष्ण हेच पुरुषोत्तम भगवान आहेत (नारायण उपनिषद् ४) नंतर म्हटले आहे की, एक वें नारायण आसीत्र ब्रह्मा न ईशानो नापो नाग्निसमौ नेमे द्यावापृथिवी न नक्षत्राणि न सूर्य:- सृष्टीच्या प्रारंभी ब्रह्मदेव, शिव, अग्नी, चंद्र, नक्षत्रे, सूर्य इत्यादी कोणीच नसून केवळ एकमात्र भगवान नारायण होते. (महोपनिषद् १) महोपनिषदातच असेही म्हटले आहे की, भगवंतांच्या कपाळातून शंकराचा जन्म झाला. याप्रमाणे वेद सांगतात की, शिव, ब्रह्मा आदींचेही निर्माते पुरुषोत्तम भगवान यांचेच पूजन केले पाहिजे.

मोक्ष-धर्मामध्ये श्रीकृष्णसुद्धा म्हणतात की,